Marans: kippen die ‘chocolade’ eieren leggen

Als je niet alleen met Pasen maar het hele jaar door bruine eitjes wilt eten, moet je een paar Marans kippen aanschaffen. Het kippenras uit Frankrijk staat bekend om de chocoladekleurige eieren. Marans zijn sterk, zeer opgewekt en hebben behoefte aan een afwisselende vrije uitloop.

Uiterlijk: bonte veren, krachtig lichaam

Oorspronkelijk Franse Marans zijn bijzonder mooie kippen die verschillende kleuren kunnen hebben. De ‘klassieke’ Marans kippen hebben een zwart verenkleed gecombineerd met een koperkleurige hals.

Qua herkomst is de soort terug te voeren op verschillende kruisingen. In de loop van de tijd werden gekleurde vechthoenderrassen gekruist met de Marans. Daarbij kwamen nog verschillende Aziatische kippenrassen. Het resultaat van deze kruisingen is een bonte mix van diverse kleuren, zogenaamde ‘tinten’. Hiervoor gebruiken ras-gevogeltefokkers standaard benamingen.

Tinten van Marans-kippen

Er zijn diverse kleuren Marans kippen maar niet alle worden in elk land officieel herkend. Deze kleuren worden herkend door fokkerijen in Nederland: koekoek, koekoek zilverhalzig, koekoek goudhalzig, wit, zwart en zwart koperhalzig. Met koekoek wordt een dwars lopende tekening in de vorm van een streep bedoeld.

Robuuste landkippen

De kam evenals de keel- en oorlellen van de Marans zijn krachtig rood gekleurd. De veren op hun voeten zijn in het algemeen licht van kleur. Daarnaast is voor dit ras een lichte veergroei op de benen typisch.

Marans staan bekend als robuuste landkippen en hebben een krachtige romp met brede schouders en een volle borst. Desalniettemin zien ze er zeker niet lomp uit en zijn erg flexibel. De veren liggen dicht op het lichaam.

Een hen is tussen 2,6 en 3,2 kilo zwaar. Een haan weegt 3,5 tot 4 kilo. Naast de grote Marans worden er ook Dwergmarans gefokt. Een hen weegt bij de kleine variant tussen de 900 gram en één kilo, een haan tussen één en 1,1 kilo.

Marans zijn sierkippen

Bij kippen wordt er onderscheid gemaakt tussen drie soorten: legkippen, vleeskippen en sierkippen. De naam verraadt het al, legkippen leggen veel eieren maar hebben weinig vlees op de botten. Vleeskippen worden daarentegen in eerste instantie gefokt om op te eten.

Marans behoren tot de sierkippen. Dat betekent dat ze even geschikt zijn om eieren te leggen als om vlees te leveren. Hennen leggen tussen de 180 en 200 eieren per jaar. In de winter houden ze een pauze en leggen geen eieren.

Kenmerkend: chocoladebruine eieren

Marans kippen zijn bijzonder populair door hun donkerbruine eieren. Ze worden daarom ook ‘bruinleggers’ genoemd. De kleuren van de eieren verschillen van een donkere chocoladekleur tot kastanjebruin tot roestrood. Ook gespikkelde of onregelmatig gevlekte eieren komen voor bij deze kippensoort.

Aan het begin van de legperiode zijn de eieren bijzonder donker en daarna worden ze steeds lichter. Dit is geheel normaal en geen reden voor zorgen.

De eieren hebben niet alleen een mooie kleur. De buitengewoon dikke schil dient als barrière tegen ziektekiemen en beschermt de binnenkant tegen verdamping. Hierdoor zijn de eieren van de Marans bijzonder lang houdbaar.

Karakter: vriendelijk en nieuwsgierig

Marans staan bekend als vriendelijke, opgewekte dieren. Als je ze roept, komen ze naar je toe. Verder zijn ze eerder schuw tegenover mensen. Ze worden niet graag aangeraakt. Hiermee zijn ze geschikt voor beginners maar niet perse als familiekippen.

Daarnaast zijn ze erg nieuwsgierig en ze klimmen wel eens op hogere takken om een beter uitzicht te hebben. Luid gekakel of kraaien hoor je eerder zelden – wat de buren zullen waarderen.

Als je de gelegde eieren niet weghaalt, begint een hen normaalgesproken met broeden. Bij moderne kippenrassen die gefokt zijn om veel eieren te leggen, is de broeddrift niet bijzonder ontwikkeld.

Over de broeddrift van Marans kippen zijn er tegenstrijdige dingen te vinden. Sommige bronnen hebben het over een beperkte broeddrift terwijl anderen de hennen juist als goede broedhennen beschrijven die zich liefdevol om hun kuikens bekommeren.

Dierhouding: afwisseling is vereist

Marans kunnen zowel in een gesloten kooi leven alsook vrij worden gehouden. Daarnaast kunnen de robuuste dieren het hele jaar door buiten blijven. Een kleine stal om in te overnachten of te gebruiken bij slecht weer is genoeg.

Door hun nieuwsgierige karakter voelen Marans zich het meeste thuis in een afwisselingsrijke omgeving. Ze waarderen een combinatie van zandgrond en gras met bomen en struiken om te verstoppen.

Als je geen grote tuin hebt, kun je ook een kleine groep dwergmarans houden.

Tip: Marans kunnen relatief goed vliegen. Als je de kippen in een buitenhok zonder dak houdt, moet je de ren met een relatief hoog hek omsluiten.

Voeding: Marans zijn goede voerzoekers

Hun voer zoeken de levendige dieren het liefste zelf. Vrij lopende kippen voeden zich onder andere met bessen, insecten, slakken en wormen.

Wellicht moet je ze bijvoeren, maar overdrijf niet: Marans hebben de neiging tot overgewicht. Daarom moet je oppassen bij het voeren en het gewicht regelmatig controleren.

Kippenvoer vind je in onze online shop.

Marans kippen kopen

Wat kost een Marans kip? De dieren werden destijds voor een prijs vanaf ongeveer 20 euro verkocht.

Wie waarde legt op de typische donkerbruine eieren, moet de hennen zeker bij een serieuze fokker kopen. Anders is teleurstelling gegarandeerd. Vaak worden kippen als Marans hennen verkocht en blijken later kruisingen te zijn die lichte eieren leggen.

Echter kun je ook broedeieren kopen en die door een broedautomaat of een van je hennen laten uitbroeden. Let hierbij ook op serieuze verkopers zodat er gezonde keukens worden geboren, die ook werkelijk van Marans ouders afstammen. Een broedei kost tussen 1 euro en 2,50 euro.

Tip: Kies niet voor de mooiste hennen, als je chocoladekleurige eieren wilt. Blijkbaar gaat een mooie Marans kip niet gepaard met een goede legprestatie.

Herkomst van het ras

De oorsprong van het ras ligt in Frankrijk. Daarbij stamt de naam van het Franse vissersdorp Marans bij La Rochelle. Tussen de 12^e en 14^e eeuw behoorde deze regio bij Engeland. Toen vermaakte de Engelse scheepsbemanning zich graag met hanengevechten. De overlevende vechthanen mochten naar het land om uit te rusten en plantten zich hier voort met lokale landkippen, die toen al bruine eieren legden.

In de tweede helft van de 19^e eeuw namen zeelieden verschillende Aziatische kippen mee. Deze werden ook gekruist met het ras. Daarbij hadden tijdens het fokken in Frankrijk steeds de zware, bruine eieren de voorkeur. Andere kenmerken waren minder belangrijk.

Steckbrief: Marans